Evi / Alkışlarla Yaşıyorum

Ah Nerede - Seni Seviyorum

Bu sahne her türk sineması seven insanın bilinç altında kesinlikle yer eder, aşkı tek kelime etmeden betimleme de diyebiliriz. Aşk; sevdiğin kızın evinin önüne kocaman ''seni seviyorum'' yazmak ve 7 saat yerde oturup, alttan soğuğu delilerce yemektir. Not: Eğer çalan şarkıyı merak ediyorsanız, Philippe Sarde 1975 yılında bestelemiş,şarkını adı ''Martini Dry'' La Valise albümünden.

8 Yorum

uzunmaltepe 03 Kasım 2009

0
0
0
6
0
3
4

15

Altıma Saçmalayacağım (4)

Bu hafta eski defterler açılıyor. 13 yaşında yazdığım günlüğümü buldum ve kamuya mal ediyorum. Bu kadar mal bir geçmişe siz de sahip çıkmak istemeyecek, adeta kusayazacaksınız. Kah götünüzle gülecek, kah tiksineceksiniz. İşte yeni yazı dizisinin başlangıcı siz sevenlerimle. Not: Sadece isimler değiştirilmiştir. Onun dışında tek bir kelimeye dokunulmadı. Privisliy on hayatım: İlkokul 5. sınıftan beri Papatya’ya aşıktım. 5.sınıfta sevgili gibi takılırdık. İlkokul bitince ayrı okullara gittik ve 1 sene yaşgünüme kadar hiç görüşmedik. İşte o yaşgünü. 14.01.95 YAŞGÜNÜM Yaşgünüm gayet güzel geçti. İlk oyun daha sonra da yastık savaşı yaptık. Papatya ile ben biraz viski içtik. Benim ağzım yanmasına rağmen o hiç etkilenmedi. Daha sonra müzik dinledik ve de sofraya oturduk. Sofrada sohbet ettikten sonra fıkralar anlatmaya başladık. Sonunda da dışarıdakilere laf attık. Herkes Emperland’a gitmek istediği için oraya gittik. Orada bownling ve atari oynadık. O gün Papatya çok güzeldi. Herkesi bıraktıktan sonra Papatya’yı da evine kadar bıraktık. Yolda da muhabbet ettik. Bence çok güzel bir yaşgünüydü. Papatya’ya Şiir Sen benim bebeğimdin Sen bir tanecik sevgilimdin Seni ne çok severdim bilmezdin Belki de bilirdin ama belli etmezdin İnşallah biliyorsundur sana sevgimi Eğer bilmiyorsan seni ne çok sevdiğimi Hiçbir zaman öğrenemeyeceksin sevgimi Çünkü sana sevgim kelimelerle değil Duygularla anlatılır Gel yine birlikte olalım El ele dolaşalım Seninle çıkalım. (sayfanın altında ise kocaman ‘ I (içinden ok geçen kalp şekli) You Papatya very much’ yazıyor) 23.04.95 Artık Papatya’yı sevmediğimi anladım. Çünkü onu hiç kıskanmıyorum. Zaten şu günlerde Behlül adında bir arkadaşımla çıkıyor. Benim yaşgünümde tanışmışlardı. Eğer ben Papatya’yı gerçekten sevseydim kıskanırdım. Ama ben onları hiç mi hiç kıskanmıyorum. Hatta ve hatta onların çıkmalarını çok istiyorum. Behlül sana başarılar. 24.04.95 Bugün Behlül ile bowling oynamaya gittik. Yolda ona dünkü buluşmanın güzel geçip geçmediğini sordum. Allahtan iyi geçmiş. Buna çok sevindim. Behlül beni muhteşem oyunuyla 144-99 yendi. Not: Ayrıca bugün matematik sınavından 1 aldım, kendim imzalıycam. 25.04.95 Bugün okulla pikniğe gittik. Piknikte çok eğlendim. (özellikle de otobüste) Çünkü otobüsteki sapık kızlar her taraflarını elletiyorlardı. Ayrıca otobüsün arka tarafıyla laf kavgası yaptık. Efes ve Meryem Ana’dan sonra piknik yerine geldik. Yemekten sonra futbol oynarken bir çocuk bize bıçak çekti. Biz de o çocukla kavga ettik. Sonunda öğretmenler bizi ayırdı. Ayrıca dağın tepesinden aşağı kadar yuvarlandım. Bacaklarım kanadı ve morardı. Gelecek Bölümlerde: Yeni bir aşk öyküsü – Yaş Aşkı Pınar İlk gündüz diskosu deneyimi Altıma Saçmalayacağım Yazıları: http://bit.ly/9BmoJo Tüm Yazılarım: http://bit.ly/cw6pZQ http://www.twitter.com/mesutbahtiyar

20 Yorum

mesut bahtiyar 03 Kasım 2009

0
0
0
3
8
7
9

10

Altıma Saçmalayacağım (5)

Normalde her hafta Pazartesi günü yayınlanan ''Altıma Saçmalayacağım'' yazılarımı daha önce bir hafta aksatmış olduğum için açığı kapatmak adına bu hafta ikinci yazımı da ekliyorum. Privisliy on hayatım: Önceki bölümde tüm rezilliklerimin çırılçıplak ortaya serildiği, ‘Nihat Hatipoğlu ile Ergenliğe Doğru’ tadında günlüğümü siz sevenlerimle paylaşmaya başlamıştım. Günlüğün ilk bölümünde ‘Papatya’ isimli bir kıza aşkım ve daha sonra aşık olduğum kızı en yakın arkadaşlarımdan ‘Behlül’e kaptırmam konu alınmıştı. Eğer günlüğü daha önce okumadıysanız http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/20228/ adresinden okumanızı ve daha sonra buradan devam etmenizi öneririm. 15 Temmuz 1995 Pınar’a aşık oldum. Bana göre kız bir mükemmeldi. Özellikleri: Boyu:Kısa Ten Rengi: Kara Gözleri: Siyah Vücut: Mükemmel 31 Temmuz Pazartesi 1995 Bugün Pınar’ı sevdiğimi anladığım gün. Bugün Pınar ile birlikteydik. Çok eylendik. PC: Yanımda Memo vardı. O da Sezgi’ye takılıyordu. 01 Ağustos Salı 1995 Sabaha karşı Memo ile birlikte Pınar’larin evinin önüne gittik. Ve ben onu sevdiğimi defalarca kez haykırdım. 02 Ağustos Çarşamba 1995 Bugün Pınar ile küstük. Ühü Ühü Ühü 03 Ağustos Perşembe 1995 Bugün Fırat, Behlül, ve Akın Pınar’lari takip ettik. Akın’la Pınar’a pandik atmacasına iddiaya girdik. Akın söylediğine göre pandiği atmış. Ama ben görmediğim için iddia sonuçlanamadı. (Bu sefer de sayfanın en altında ‘I (içinden ok geçen kalp şekli) You Pınar very much’ yazıyor. Daha sonraki sayfalarda ise şu rezillikler yazıyor: I love you Pınar I am the best, fuck of the rest If you want sister, put your mother under your father If you want to be happy, put some flowers in your pipi I love my love but my love doesnt love me as i love my love) Pınar=Harika bir yüz+müthiş bir vücut+çok kişilikli ve iyi bir kız Pınar=İyilik-Güzellik 10 Şubat 1996 Bugün hayatımda ilk defa diskoya gittim. Yanımda Behlül, Memo ve Ömer vardı. Tabiî ki her zamanki gibi abazaydık. Hay anına koydumunun Abazalığı çok kötü bir şey. Ne kadar Abaza olsak da çok eylendik. Deli gibi dans ettik. Orada Papatya’da vardı. Göğüsleri öküz gibi olmuş. Ama ben üstündekini beğendim. Gerçekten de çok eğlenceliydi. 02 Mart 1996 Hayatımda daha diskoya sadece ikinci kez gitmeme rağmen orada bir kız buldum. Adını şu an bilmiyorum. Onu bana çöpçatan (pezevenk) Akın ayarlıyor. Bence çok güzel bir kız. İnşallah onunla çıkar ve abazanlıktan kurtulurum. Ayrıca bugün çok güzeldi. Gelecek Bölümlerde: Disko Aşkı Lamia Okulu ekme Ve Final Altıma Saçmalayacağım Yazıları: http://bit.ly/9BmoJo Tüm Yazılarım: http://bit.ly/cw6pZQ http://www.twitter.com/mesutbahtiyar

10 Yorum

mesut bahtiyar 06 Kasım 2009

0
0
0
2
8
1
2

10

Yemekteyiz - Öğrenci Evi (Final)

Tarabya Mesai Enstitüsü'nün gururla sunduğu, bir süredir facebook'da fragmanları dönen bir web dizi projesi olan 'Yemekteyiz - Öğrenci Evi' nin üçüncü bölümü arz-ı endamınızda. Güzel detayların yakalandığı, profesyonelce kotarılmış çalışmada emeği geçenlerin ellerinden öper, gözlerinden sıkarız. Dizinin 1. Bölümü: http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/19334/ Dizinin 2. bölümü: http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/19335/ Dizi Fragmanı: http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/19336/

25 Yorum

LeeAdama 07 Kasım 2009

0
0
1
9
4
4
2

15

Beethoven - Mondscheinsonate (Moonlight Sonata)

Adına aldanmayın.Beethoven in kör bir kız çocuğunun göremediği Ayışığını tarif için yaptığı beste de dense;dibine kadar acı,yitirmek,kasvet,ayrılık,ölüm,bağırdığında çıkmayan sesin,gideceğini anladığın susan sevgilinin,çalmayan telefonun,gelmeyen mesajın,sessiz evin duvarlarının parçasıdır.Birazdan öldüreceklerini son bir kez daha listesinde kontrol ederken cephane ve silahlarını gözden geçiren,muhtemelen son saatlerini yaşayan her potansiyel seri katil-public enemy nin son dinlediği melodidir.Acının tadını çıkaralım.

27 Yorum

CabbarAbi 18 Kasım 2009

0
0
1
4
6
9
4

159

Saraykızı'ndan Ulusa Sesleniş

Bu videoyu da bana güya kendicelerince talimat yada fikir beyan etme yada kendilerince artık birşeyler ben isterdim ki böyle şeylere vakit değilde e tabii ki fikirlerle özdeşmek güzel bir şey böyle karşılıklı ama böyle medenice olursa daha medeniliğe yakışır diye düşünüyorum.Ben müziği seviyorum.Müzik dalında fikir beyan olmasını isterdim.Umarım bu tür fikirlerde inşallah bulunmam. Bazı arkadaşlarımız kardeşlerimiz diyorlar ki ben müzikle değil evimin işiyle uğraşmam gerekiyormuş.Şimdi önce şunu iyice altını çizerek söylemek istiyorum.Eğer müzik güzel bir şeyse ben uğraşıyorum memnunum.yaptığıma inanıyorum iyi yaptığıma ama tabii ki eksik yönlerim var kabul. 1.30 kadar ancak dayanabildim.

104 Yorum

tırtkadın 20 Kasım 2009

0
0
0
8
2
6
3

9

Bizden Biri

Dökülen yaprakların hışırtılarıyla seslendirdiği bir sonbahar ikindisi denilebilrdi zamanın tarifine, hani o hayatın az yenmiş balık bulmuş kedi misali,kimseyi umursamadan geçip gittiği, sıradan bir gündü.bu sıradanlığı bazıları için bozan ruhsuz kalmış bir beden bakanların içini ürpertmek için bırakılmış gibi sıradan insanların özenli dünyasının tam ortasında duruyordu. 20-25 yaşlarında orta boylu esmer bir erkek bedeni uzun süredir beton üzerinde ruhsuz beklemenin verdiği rahatlıkla kendini bırakmış,olduğundan daha fazla yer tutmaktaydı dünya üzerinde.Belki sessizce belkide çığlıklar atarak sahibi terketmişti bu beden denilen değiştirilemez kıyafeti.Ruhsuzdu sessizdi oda artık sıradan bir cisimdi. İsmi oydu buydu herkes bilirdi yada kimsenin umrunda deildi.O artık yoktu belkide hiçbirzaman olmamıştı.Kim kanıtlayabilirdiki onun varlığını artık arkadaş sohpetlerinde bile adı geçmiyor, ismini söyleyip onu düşünen bulunmuyordu oysa nede güzeldi yaşarken herkes tarafından sevildiğini düşünüyordü, belkide yanlış düşünüyordu,Hiç sorgulamamıştı bunu hiç çabalamamış hiç öğrenmeye çalışmamıştı.Evet yüzüne gülüyorlardı arada arıyanı soranıda vardı ama hiç düşünmemişti bir gün bu dünyadan giderse bazıları için dünya eksik olacakmıydı. Herkes hayatına devam ediyor onu pekte hatırlayan olmuyordu.eksiklik diyebileceğimiz bir varlık gösterememiş kimsenin dünyasına bir anlam bırakamamıştı o olsa fena olmaz ama olmasada pek aranmaz biriydi yada hepimiz gibiydi. Ayrılırken bildiğimiz dünyanın umursamaz kalbinden düşündü ben varmıydım ben oldummu ben yaşadımmı ben etkiledimmi etkilendimmi.Sustu benliği, bir anda gerçeği kavramıştı, o sadece değersiz bir parçaydı, bir piyondu, aslında hepimiz gibiydi.Sistemin esir aldığı ve önüne koyduğu hayatı yaşamıştı belkide gerçekten hiç varolmamıştı. Yine aynı saatte insanlar önünden geçip gidiyor birDökülen yaprakların hışırtılarıyla seslendirdiği bir sonbahar ikindisi denilebilrdi zamanın tarifine, hani o hayatın az yenmiş balık bulmuş kedi misali,kimseyi umursamadan geçip gittiği, sıradan bir gündü.bu sıradanlığı bazıları için bozan ruhsuz kalmış bir beden bakanların içini ürpertmek için bırakılmış gibi sıradan insanların özenli dünyasının tam ortasında duruyordu. 20-25 yaşlarında orta boylu esmer bir erkek bedeni uzun süredir beton üzerinde ruhsuz beklemenin verdiği rahatlıkla kendini bırakmış,olduğundan daha fazla yer tutmaktaydı dünya üzerinde.Belki sessizce belkide çığlıklar atarak sahibi terketmişti bu beden denilen değiştirilemez kıyafeti.Ruhsuzdu sessizdi oda artık sıradan bir cisimdi. İsmi oydu buydu herkes bilirdi yada kimsenin umrunda deildi.O artık yoktu belkide hiçbirzaman olmamıştı.Kim kanıtlayabilirdiki onun varlığını.Bir süre sonra arkadaş sohpetlerinde bile adı geçmiyecek, ismini söyleyip onu düşünen kalmıyacaktı.Oysa nede güzeldi yaşarken herkes tarafından sevildiğini düşünüyordü, belkide yanlış düşünüyordu,Hiç sorgulamamıştı bunu hiç çabalamamış hiç öğrenmeye çalışmamıştı.Evet yüzüne gülüyorlardı arada arıyanı soranıda vardı ama hiç düşünmemişti bir gün bu dünyadan giderse bazıları için dünya eksik olacakmıydı. Herkes hayatına devam edecek onu pekte hatırlayan olmayacaktı.Eksiklik diyebileceğimiz bir varlık gösterememiş kimsenin dünyasına bir anlam bırakamamıştı o olsa fena olmaz ama olmasada pek aranmaz biriydi.Hep tanıdığımız birine benziyordu, belkide en çok bize benziyordu. Ruhu ayrılırken bildiğimiz dünyanın umursamaz kalbinden, düşündü ben varmıydım ben oldummu ben yaşadımmı ben etkiledimmi etkilendimmi.Sustu benliği, bir anda gerçeği kavramıştı, o sadece değersiz bir parçaydı, bir piyondu, aslında hepimiz gibiydi. Kalabalığa heyecan katan beden yerdeki istirahatına devam ediyordu,başındakiler hepbir ağızdan ahlar vahlar eşliğinde yamalanmış asfaltın kan ile kızıla çalan tonuna odaklanmış, seyir zevki yüksek bi temaşanın keyfini çatıyor hatta resimleyip yanlarında götürüyorlardı, yaşanamamış bir ömrün son anını. Yine aynı saatte kalabalıklar önündekini takip edercesine hareket ediyor, bir baba parasız yolunu tutuyordu evinin, vapur aynı saatte kalkıyor,tren bile beklemiyordu geç kalan yolcusunu ve güneş yine batıyordu o olasada olmasada.

2 Yorum

elninorog 04 Aralık 2009

0
0
0
0
5
9
4

1

Gitme Shannon Vuracaklar

Sene 1900 bilmem kaç. Erzurum'un Oltu ilçesinden yatılı bir ortaokul öğrencisi olarak Olur ilçesindeki köyüme gitmek için kaçırdığım köy servisinin arkasından "gettiii anamın guru fasülyesi ühühüüh pilav da yapmıştır eheühühü " diyerekten salya sümük ağlıyorum. Derken 34 plakalı bir aracın etrafında toplanan kalabalık dikkatimi o kadar çekiyor ki dikkatim kopuyor. Neyse dikkatimi koptuğu yerden bağlayıp araca doğru fırtıklı burnumu çeke çeke ilerliyorum (Fırtık: Erzurumluca sümük) Yatılı yemekleri(daha doğrusu yememekleri) sayesinde yarım metrenin biraz altında kalmış boyumla zıplaya zıplaya ancak araç içindeki turistleri görebiliyorum. Fark ediyorum ki, İngilizce'yi bilmeden de konuşabileceğini sanan meraklı kalabalık, turistlerin "where is İşhan Church" şeklindeki sorusuna "hello, havır yu, fayn tenks, gut mornik tiçır" diyerek cevap verdiğini sanıyor. Neyse kalabalığı seri çalımlar ve etkili bindirmelerle sürklase edip kısa boyumun da avantajıyla turist amcanın oturduğu şoför mehline yaklaşıyorum, ne dediğini bilmeyen kalabalıktan tırsmış görünen amcaya İngilizce'yi ve İşhan kilisesinin yerini bildiğimi söylüyorum, amca derdini anlayan birini bulmanın hazzıyla orgazmın doruklarına vardığını belli ediyor ve "tarif et" diye yalvarıyor. Tesadüf bu ya bahsedilen kiliseye de servisini kaçırdığım köyümün yolundan gidiliyor. Adama halimi izah edip beraber gidelim diyorum. Adam ve eşi de sevimli beni reddetmeyip atla arkaya diyor. Arkaya bi atlıyorum ki bir hatun. Vay anaaa hem de nası bi hatun. Kızlarıymış öyle diyorlar, ben kıpkırmızı oluyorum. Kız cana yakın. Wellcome, my name is Shannon diyor.Hoş bulduk niyetine well found diyorum. Kız afallıyor. Yola koyuluyoruz. Kız nası güzel kokuyor, hem de yaşıtım. Hazır gelmişler evlensek, köye yerleşsek ben Cuma'ya giderken o kiliseye gitse, okulu bıraksam, yatılı zulmü bitse, ya da direk Müslüman olup Ayşe adını alsa, gerdeğe girsek ve sair ve sair. Konuşmaya başlıyoruz, Yeni Zelanda'dan gelmişler, İstanbula ordan da kiliseleri gezmek için Türkiye turu Bunu duyunca "yok yav bunlar radikal hristiyan bu kızı bana vermezler" diye üzülmeye başlıyorum. Ama gavurun kızı da kız. Saçlar sarı, memlekette 1274879454 esmere 1 sarışın düşüyor zaten. Zaaf had safhada (halen öyle, sarışınlara selam ederim) Sadece sarı saçtan ibaret bir yaratık olsa ona bile vurulacaz, o kadar. Şimdi gelse evlenir, üç çocuk yaparım, öyle bir şey neyse Derken Olur ilçesiyle bizim köyün arasındaki yol ayrımına geliyoruz. O da ne, babam da orada araba bekliyor ne işi varsa o saatte. El kaldırıyor, bişey diyemiyorum, adam gazlamaya devam ediyor ama soruyor da "o adamı tanıyor muydun" Babamdı diyorum, hemen durup geri dönüyor. Babam arabaya bindikten sonra "itoğlit bunlar kim, servisle niye gelmedin diyor" ben de ona "kaçırdım peki sen niye servisle gitmiyorsun" diyorum susuyor. Derken turist amca "annen de öbür kavşakta mı yoksa" gibi übersonik bir espri yapıyor ve kahkahayı basıyoruz. Babam anlamıyor "ne dedi ne dedi" diyor. Namus meselesi diye söylemiyorum. Kıvranan babam potansiyel kayınpederimle Fransızca konuşmaya çalışıyor adam Fransızcam yok dedikçe anlamayan babam bildiği bütün Fransızcayı dökmeye devam ediyor. Ezildi ya bir kere, koooskoca hocaefendi oğluna yalvarıyor ne dedi ne dedi diye Bizim köye geliyoruz, babam ısrarını sürdürüp bu iyi insanları eve davet etmeye çalışıyor tabii ki Fransızca. Neyse ki anlamadıklarına emin olunca, çağır da evde bir şeyler ikram edelim diyor, teklifim kabul görüyor, kız bana bakıyor, hemi de saçları sarı, yerim bunu ben. Köy evimize giriyoruz, kayınvalide eve ve içindeki bilimum el örgüsü malzemeye tarihi eser muamelesi yapıyor. Wowww, wonderful, anbilivıbıl'ların bini bi para. Hele annemin ördüğü çatal kaşık tutucu zımbırtı. Kayınvalide okşuyor, nasıl yapılır ki bu diyor, kaçıncı yüzyıldan kalma olduğunu filan bile soruyor(gerçekten) Anneme soruyorum anne bunu ne zaman yaptın, "ben ne bilem kızıdım işte" diyor. Anne hangi yıl diyorum, kadın "kız ıdım" diyor başka bişey demiyor, "anne bak dünürün olur düzgün cevap ver diyorum, bu sefer "evlenmemiş idim daha" diyor. Kadının kronolojisine hastayım o günden beri. İsa'nın doğumu milat, anamın da bekareti Sıcak günler, ikram krizini köy bakkalından kapılıp gelinen Kola ve Fanta'larla aşıyoruz. Bir güzel içiyorlar, kız daha güzel içiyor çünkü saçları sarı. Bildiğin sarı yahu. Gurban olim. Gözlerine de bakamıyorum utancımdan ama kesin mavidir. Neyse anneme diyorum ki anne gel bu çatal kaşık tutucusu zımbırtıyı hediye edelim, yohhh diyor "ben onu gızlığımda yaptım, gavur hristiyana mi verecem" anne gel verelim diyorum "yoh ben daha evlenmemiştim oni yaptığımda vallah vermem" diyor. Kalkıyorlar, kız da kalkıyor, saçları sarı. İçime sarı bir ateş düşüyor, iyice tarif ediyorum yolun geri kalanını. Anama insanlık dersi verircesine kadın çantasından bir madeni para çıkartıp bana uzatıyor. Ön yüzünde 20 yazıyor ve bir hayvan resmi var, arkasında ise kraliçe bilmem kaçıncı Koluzabeth'in resmi. Adam seni çok sevdik Fatih, seneye de Türkiye'ye geleceğiz diyor, bir tane fotoğraflarını veriyor deniz kenarında muhteşem bir ev, bir de kartvizitini uzatıyor. Kaçıncı sınıfta olduğumu sorup Yeni Zelanda'da okumak ister miydin diyor, kayınvalide de başımı okşayıp duruyor, kızın da saçları sarı, evet diyorum. Kartvizitte bilmem ne madencilik, bilmem ne tower, 27. kat yazıyor. Seneye geldiğimizde de uğrayacağız deyip, telefonumuzu filan alıyorlar. Babam Fransızca veda ediyor, annem kadının beni okşamasını kıskanıyor. Yola çıkıyorlar, kızın saçları sarı, good bye Shannon, ama keşke kalsaydın, your hair is so cute…

5 Yorum

SUYUISITGELIYOM 11 Aralık 2009

0
0
0
2
7
3
1

17

Deneyselamabirokadardasanatsalazizim

İki katlı evin üst katında pencereye karşı oturuyorum. Pencere denizi görüyor, ama gel gör ki denizi çok afedersin bok götürüyor, öyle ki kurbağalar şarkı söyleyip dans ediyor. Bütün koku evde zaten. Ev dersen küçücük bişey, ama iki katlı. Alt kat giriş üst kat tek oda ahşap ev. Evden çıkıyorum. Etraf bomboş. 3 tarafı denizlerle çevrili bir adacık üzerindeyim, 4. taraf alabildiğine orman, yükselerek na şu dağın eteğine kadar. Deniz hiç bir tarafa doğru uzakta kalmıyor, ayağın kaysa düşecek sanırsın o kadar yani. Deniz kenarında çakıl taşları var. Deniz Kenarında başka da birşey yok zaten. Kıyıya iniyorum, bir taş alıp denize atıyorum. "Ah!" diye bir ses geliyor. Önce kendi bilincime atıyorum suçu, böyle yanılgı mı olur afedersin diyorum ama sonra ciddiye alıp mahçup bir şekilde "Pardon!" deyip hızla uzaklaşıyorum. Tırsmalı mıyım bilmiyorum. Canım Kahve çekiyor. Ahşap evde fincan buluyorum ama Kahve Namına bulduğum tek şey duvara kazınmış resimlerde sıcak bir şeyler içen adamlar. Hava kapandı, hani bulutlu ama aydınlık olur ya, ama çok bulutlu hani yağmur bulutları, öyle birşey. Deniz kenarında bank var. Evde bulduğum paltoyu giyip iki dakika bankta oturma amacıyla evden çıkıyorum. Palto en az iki karış büyük geliyor bana. Hava kararmıyor burada, ama akşam oluyor gibi hissedip eve giriyorum. Evde bir kahve kokusu. Hem de en sevdiğim sütlü kahveden. Koku üst kattan geliyor. Alt kattan olsa olsa tuvalet kokusu gelir çünkü. Üst kata çıkan dar basamaklarda ayağım kayıyor. Heyecanımdan olsa gerek. Hemen ayağa kalkıp pencerenin önündeki masaya koşuyorum. Masada sıccacık kahve beni bekliyor. Bir yudum aldıktan sonra aslında istemediğimi farkediyorum. Paltoyu çıkarmadan masanın yanındaki yer yatağına giriyorum. Eğer bulunduğun yerde zaman geçmiyorsa ne kadar uyumayı bırak, uyuyup uyumadığını bile anlamıyorsun. Uykuya ihtiyacım olduğundan da emin değilim zaten. Kahve kokusu gitti, denizin kokusu geri geldi. Göz kapaklarım bir garip oldu. Yataktan kalktığımda neler olacağını merak ediyorum. Milyon Gün önce bu yataktan kalktığımdan beri bu seferkinden başka bir şey olmadı zaten...

0 Yorum

kurusogan 15 Aralık 2009

0
0
0
0
6
8
2

2