Memur / Alkışlarla Yaşıyorum

Süleyman Demirel Usulü Şampiyonluk Kutlaması

1991-1992 sezonu sonunda Beşiktaş'ın üçüncü kez üst üste şampiyon olması, yurt sathında olay yaratmış, "oha, çüş, yok artık" gibi ünlemlere sebebiyet vermişti. İşçisinin, memurunun, dul ve yetiminin hakkını gözeten dönemin başbakanı Süleyman Demirel de bu kutlu olayı elbette boş geçmeyecek, gariban TRT muhabirinin ısrarı sonucu yaptığı kendi üslubundaki şampiyonluk kutlamasıyla babalığını bir kez daha gösterecektir. Videoyu youtube'a yükleyen disk0tek'e alkışlarla...

32 Yorum

letthemswing 21 Kasım 2009

0
0
1
9
1
2
9

26

Kadınlar Günde 1 Saat İşe Yararlar

Kadınlar ne ister sorusuyla ömür çürütmektense, kadınlar ne işe yarar sorusuna cevap arayarak gününü gün eden fabrikatör Tarık Bey, belki de en doğrusunu yapmaktadır. Fakat sekreterinin güzel kokusundan,güzelliğinden rahatsız olunca çok önemli bir tercih yapması gerekecektir.Sonuçta kadınlar günde en fazla bir saat işe yarasalar da, unutulmamalıdır ki kadınlarla yapılabilenler memurlarla yapılamaz.

28 Yorum

alihassan 24 Kasım 2009

0
0
1
1
9
7
7

13

Ah Nerede - Fizik Kurallarını Alt Üst Eden Çatıdan Atlama

Ferit Zehra'dan af dilemekte,reddedileceği takdirde kendini aşağı atmakla tehdit etmektedir.Karşılık bulamayınca tüm bu olanları tenis maçı izler gibi takip eden kalabalığın gözleri önünde kendini çatıdan aşağı atar.Bir takım yükseklikleri farklı farklı pozisyonda geçtikten sonra kıç üstü düşer.Yere düştükten sonra polis memurunun oyunculuğu ise Oscar'a adaydır,şahanedir

18 Yorum

CreMaToRiuM 30 Kasım 2009

0
0
1
0
2
7
1

11

Konya 7. Noterliği Defter Tasdik Balosu

Zamanlarının büyük bi çoğunluğunu damgayla geçiren memurlarımız kendilerince geliştirdikleri ritim teknikleriyle neşelerine neşe katarak gündüzü nasıl akşam ediyorlar? Olum amcalar çok iyi lan. Atilla Bey'e sevgilerimizi yolluyoruz.

67 Yorum zagadka

zagadka 09 Ocak 2010

0
0
1
4
2
5
6

16

Vogueman'in Mapus Hayatı

Bu hikayedeki her olay gerçek olup sadece isimler değiştirilmiştir.Aslında isimler de değiştirilmedi ama harbiden gerçek olay lan. Sene 2010, soguk bir kış günü.Emailimin dılink diye ötmesiyle irkildim.Vatandaşlık ofisi memurları "Sana bir evrak gönderdik ama mekanında bulamadığımız için evrak bize geri geldi, sana zahmet bizi bir arar mısın?" diye rica etmişler.Saat geç oldu dedim kendi kendime, fırına da kanat atmışım.Ertesi gün aradım."Buyur canım" dedim."Vogueman senin vizeyi onayladık, evrağı tekrar gönderiyoruz" dediler.O sevinçle tekelden 2 şişe Şato Biryan marka şampanya çözdüm.Balkonda patlattım.Çok sallamışım, hepsi fışkırdı.Ziyan oldu mübarek.Şampanyanın üstüne 2 posta 31 çekip uyudum.Ertesi sabah beni bir fenerbahçeli aradı (kurumun adını vermiyorum, reklam olmasın, f.b. diye başlar) "Vogueman bizim ofise bir uğrar mısın?" diye sordu."Uğramaz mıyım James' im Bond' um" dedim."Yarım saate ordayım, çayı taze demle" didim.İyi didim hacı.Kapıda karşıladı lavuk beni.Hoşgeldin dedikten sonra kelepçeyi taktı.Senin vize red oldu Vogueman dedi.Bak dedim James!!!Efendi gibi geldik. Mekanına gelen adama kelepçe takmak yakışmaz!!! Ben de emir kuluyum Vogueman, 1200 dolar + ssk + akbil' e çalışıyorum, emir büyük yerden dedi.Kanunun önünde boynum kıldan ince der gibi ama değil gibi bir bakış attım.Beni arka odaya koydular.Aynalı camdan beni izlediklerini sanki bilmiyorum.Açıp skimi salladım.Sonra kapı açıldı."Kontrol ettim tekrar ama maalesef reddedilmiş" dedi."Lan niye bana o kevaşe onaylandı dedi o zaman!!!" diye bagırdım.Tırsar gibi oldular ama tırsmamışlar.Seni mapusa götürcez dediler."Kapalının çocuguyum, Gayrettepe' de az yatmadım, beni bozmaz" dedim.Neyse eller kelepçeli gittik mapushaneye.Dalton kıyafetleri giydirip, 3 metrekarelik bir hücreye koydular beni.Işık yok, yatak yok, klima yok.Klimayı geçtim kalorifer dahi yok.6 saat falan oturdum öyle.Sonra kapıdaki küçük kapak açıldı.Meyve suyuyla ekmek verdiler.Allah razı olsun."Komiserim saat kaç?" diye sormamla birlikte çat diye kapadı kapağı götoğlanı.Boş tabağı almaya gelince "Devletin memuruna saygım sonsuz, telefon hakkımı kullanmak istiyorum" dedim."Sana telefon hakkı yok, sen federal suçlusun" dedi.Bak aslanım benim bacanak Trabzon Emniyet Müdürlüğü çaycısı dedim.Alayınızı Nevada Çölü' ne sürdürürüm dedim.O sırada kapak kapanmıştı ama duydu o ibne söylediklerimi. Schafer 86 Parça Deluxe Yemek Takımı' nın sunduğu "Mapus Hayatı" az sonra devam edecek. 36 saat hücrede kaldım.Kapıyı açan memur "Kefaletin ödendi" dedi.Dırındıttı dın dın. Devam edecek...

26 Yorum

vogueman 09 Ocak 2010

0
0
0
6
2
3
6

12

Zoraki Hayat

Bizlere neler oluyor şaşkınlıkla izliyorum Evlilik yaşı 17'e düştüğünden beri evlilik oranlarında hızlı bir artış görülüyor Evlilik dairelerinin önündeki kuyrukların ucu bucağı görünmez, nikah memurlarının hızına yetişilemez oldu Günümüzde herkes eli ayağı düzgün olanı gözüne kestirir, ailesinden istetir, nikahını da kıydırırken birbirinin yüzüne bakan, karşı tarafın geçmişini sorgulayan ve evlilik müessesesinin geleceğini sorgulayanlar azımsanacak kadar az Evlilikler öyle bir hal aldı ki; insanlarımız hiçbirşeyi sorgulamaz ve milletin lafına bakar halde Sürü psikolojisiyle hareket eden insanımız herşeye kanar, iki menfaate parmağını uzatır yüzüğü taktırır oldu artık İşin getirisini götürüsünü düşünen yok Kariyer için çabalayan ki çabalamayı bırakın, adım atan bile yok Kızlarımız köşelerine sinmiş vaziyette, aile büyüklerinin ağızlarından çıkacak iki söze bakıp çaresizce boyun büküp, uygular hale geldi Kimisi aileden öyle görmüş, kimisinin hayatta bir gayesi kalmamış 'yaşayan ölüler topluluğu' olarak yaşamlarını devam ettirmekteler Hepsi hayatı, evin dört duvarından ibaret sanıyor, iki sokak öteye gitmeye çekiniyor, kimisi ise sokağın sonunu bile görmemiş Onlar için başka bir şehir demek; onların cenneti olur hale gelmiş ve içlerinde ukte kalmış bir umut olmakta Her biri umut ışıklarını kendileri hakkında verilen her bir kararda söndürmüş, hayallerini dünde bırakmışlardı Gelecek ile ilgili hiçbir gayeleri kalmamış, makus talihlerine razı olup susmuşlar, onlar hakkında verilecek yeni bir kararı korkuyla bekler hale gelmişlerdi Hepsi sadece bedenen yaşayıp fikren yönetilen bu insanlara artık aramızda yok da diyebiliriz Ama onlar aramızda, belki de en yakın arkadaşımız.. Kimisi, yobaz toplumlarda hala geçerli olan başlık parasına, kimi ise aile baskısına dayanamayıp aciz bedenini hiç görmediği birisine sunuyor Korkuyla attığı her bir adım onu, Dünya'daki cehennemine bir adım daha da yaklaştırıyor Çaresizliğin verdiği acıyla, tüm bu olanlara ses bile çıkaramıyorlar Onlar aileden kurtuluşu, kendilerini yabancı kollara atmakta buluyorlardı belkide Hiç tanımadığı; ten uyumundan, düşünce yapısından bihaber körpe beyinler, belki dönüşü bile olmayacak bir yola adım atıyorlardı kimbilir İleride severim düşüncesiyle daha elini bile tutmadıkları bir yabancıyla aynı yatağa giriyorlar Karşı tarafın her bir yaklaşımında nefes alamıcak duruma gelen aciz bedenler, o yabancının her dokunmasıyla ürperiyorlar ve hayatlarından o anı silmek istercesine gözlerini kapıyorlardı belkide.. O an alışamayan beden, sevemeyen yürek ileride sevecek miydi? Aile yapısı düzelebilir, ama el oğlu düzelicek, o daha istikbalini bile gerçekleştirememiş birini alan bağnaz zihniyet değişecek miydi? Yoksa gelecekte başka canlara daha kıyıp bu kısır döngü devam mı edicekti?.. Bu sorular gibi bu olayların sonu gelmicek miydi? Hala yurdum da bu tip gerici aile yapıları olduğu sürece bu olayların devam ediceğini bile bile hala bu Dünya'nın çilesini çekmek okadar zor gelecek, attığımız her bir adım bizi geçmişe prangalarla bağlayacak ve bir adım bile ilerleyemiceğizi bile bile yaşamak zorunda olmak ise en acısı olsa gerek Kaderimizi kendimiz yazıp oynamak kimileri için şans olsa da, bazılarına hayat gülümsemeyecek bile Tüm bunlar hayatın acı gerçekleri olsa da yaşamak için küçük mutluluklar aramaya devam edip bir ömür mutlu olunacak doğru kişiyi bulup, hayatının geri kalanını geçirecek o baş aktör ü bulmak ve ebedi mutluluğa erip bu kısır döngüden sıyrılmamız dileğiyle..

1 Yorum

tırtkadın 20 Ocak 2010

0
0
0
1
0
6
3

1

Robotlaşmak Değil Çocuklaşmak İstiyorum

Bu yazıda ne giriş arayın ne gelişme,şu an aklımdan ne geçiyorsa döküyorum buraya. Hepimiz bu dünyada belli bir sistem içinde yaşıyoruz. Bu sistemi biz mi yarattık, yaratılan sistemin bir parçası mı olduk bilmiyorum. Ama sistemin bir parçası olmamak için direndiğimden eminim. Doğduğumuz an itibariyle bize yüklenen misyonlar var. Yani daha çok hayatımızı biz yaratmıyoruz,bize yaratılan hayatı yaşıyoruz. Kendi hayatını yaratabilenlerde mutlu yaşıyor, bazen de tarihe adını kazıyor. Ortada kalanlar ise sıradan insanlar gibi kendini bile bulamadan ölüp gidiyor. Geçenlerde bir gece yarısı arkadaşımla beraber kafalarımız güzel,bir parkta kendi eksenimizde derin muhabbetler yapıyoruz. Tanrı'dan, dünya sisteminden,insanlardan konuşuyoruz.Ve bunları konuşurken nedense hayatımızda hiç olmadığımız kadar mutlu oluyoruz. Ama muhabbeti bırakmamız lazım,çünkü eve gidip uyuyup,yarın erkenden kalkıp hiç istemediğim bir sınava girmek zorundayım. Erkek olduğum için mi yoksa gerçekten böyle mi bilmiyorum ama erkeklerin daha derin insanlar olduğunu düşünüyorum. Felsefe hocama sordum geçenlerde hiç kadın filozof varmı diye,şöyle bir durdu düşündü.Valla bir filozofun karısı vardı sanırım o biraz uğraşmıştı falan dedi,tebessüm ettim bende. Bu arada farkettim de yıllardır bir tane bile filozof denecek insan çıkmıyor,yoksa çıktı da benim mi haberim yok bilmiyorum. Bu kavram eskilerde kaldı sanırım. Yavaştan muhabbetime giriyim; Bu dünyadaki sistem insanların düşünmemesini,üretmemesini,yaratmamasını istiyor.Kısacası robotlaşıyoruz. O yüzden filozof olayına değindim,eskiden böyle bir sistem yoktu,insanların işleri güçleri düşünmekti. Artık düşünmek için zamanımız yok,varsa da bizden çalmaya çalışacaklarından emin olabilirsiniz. Bizi hayvanlardan ayıran tek özelliğimiz olan düşünmek. Örneğin Facebook'taki " Beğen " butonu bile çok basit bir kavram olarak görünse de; Yapacağınız yorumu engelliyor.Yani birşeyler düşünüp o video veya resim hakkındaki görüşlerinizi yazcağınıza, beğen tuşuna basıp geçiyorsunuz.Ve bu butonlar hayatımızın her köşesine yerleştirilmeye çalışılıyor. Belki bu sistemi değiştiremeyebiliriz ama,en azından bu sistemin bir parçası olmamak için çaba gösterbiliriz değil mi ? Artık bu dünyada samimiyet yok,güven yok, herşey gösteriş ve riyadan ibaret hale geldi.(Bir insanın ihtiyacı olan para bellidir,geri kalanı gösterişten ibarettir) Herkes birbirine kendini kanıtlama çabasında, kıyafetiyle olsun, bir saati veya gözlüğüyle veyahut arabasıyla olsun. Benim için bir düşünce hepsinin ötesindedir o insanın gözümde yücelmesi için. " Hayat yaşantı aramak değil,kendimizi aramaktır " C. Pavese Ben bir memur çocuğuyum, annem babam ayrı,yokluğun ne olduğunu hayatım boyunca gördüm.Hem de Ankara'nın en zengin semti Çayyolu'nda yaşıyorum 12 yıldır. Gösterişin, şevhetin, hırsın, riyanın ne olduğunu hayatımın her karesinde çevremdeki insanlardan görüyorum. Ve o insanların paralarıyla basitleşmesini gördükçe, paradan tiksinir hale geliyorum. Aslında hiçbirimiz zengin değiliz,üniversiteyi bitirdiğimizde bile okumak için aldığımız kredilerin borçlarını ödemeye başlıyoruz. Yani bu hayata borçlu doğuyoruz,ölene kadar da borçlarımızı kapatıp karnımızı doyurmak için yaşıyoruz. Eminim çoğumuzun dizlerinde küçüklüğümüzde top oynarken bisiklete binerken düştükten sonra kalan izler vardır.Bence o izler bile güzel. Çünkü şimdiki nesilin çoğu bu izlere sahip değil. Artık sokaklarda boş bu sistem yüzünden,çocuklar sokak aralarında top oynamıyor,dizleri kanamıyor. 12 yaşındaki çocuklar alışveriş merkezlerinde,starbuckslarda omzuna atılan bir kazakla,rayban gözlüklerle buluşuyor burada. Gördüğüm herkes " Sen benim kim olduğumu biliyormusun " edasında. Bir sivrisinek doğduğunda, bütün doğa koşullarını bilir,uçmayı kaçmayı avını nasıl yakalayacağını bilir. Oysa ki insan ne kadar acizdir, yüz yıl yaşasakta bize ne biliyorsun dendiğinde " ben haddimi biliyorum " demek düşer kanımca. "Öyle horozlar var ki, öttükleri için güneşin doğduğunu sanırlar" 'L. Dumont' Hepimiz eskileri özlüyoruz değil mi ? Ben özlüyorum açıkcası. Çocukluğumdaki samimiyeti,sokaklarımın kokusunu,ayakkabılarımdaki çamuru,eski şarkıları... Artık şarkılar bile eskimiyor,ayakkabılara toprak dolmuyor,düşüyoruz ama dizlerimiz kanamıyor bizi yutan dev alışveriş merkezlerinde.. Ve kaygı duyuyorum şimdiki neslin ilerde anlatacağı çocukluk anılarından. Belki biz 90larda çocuk olmanın şansını yakaladığımız için bu sistemin bir parçası olmadık ama, onlar bir sistem olduğunun farkında bile değiller ve olmayacaklar,çünkü sistemin kendisi oldu yeni doğan çocuklar. "Kimse özgür olduğunu sanan köleler kadar ümitsizce köleleştirilmemiştir." Johann Wolfgang von Goethe Ve bu sitede olmamın nedeni de budur; Bana özlediğim çocukluğumu hatırlatır. Saygılarla.

13 Yorum

hiperaktifkuala 20 Ocak 2010

0
0
0
3
7
0
1

17

Cengiz Üstün - Tribal Enfeksiyon

Cengiz Üstün ün ilk olarak L Manyak ta yaratıp, lombak ta devam ettirdiği hatta bir aralar lombağın içinden promosyon şeklinden kurtulup başlı başına bir dergi olan kemikte de yayınlanan tribal enfeksiyon adlı köşesinden bazı karikatürleridir. absürdte tavandır. Bu köşesinde yarattığı bir çok kahraman da klasikleşmiştir. goril abi, macerayı seven adam (aha macera), aynı evde yaşayan devlet memurları gibi. Şu sıralara lombak ta halen devam ediyor mu takip etmiyorum ama uykusuz dergi de tribal enfeksiyon köşesi her hafta yayınlanmakta.

8 Yorum

tırtkadın 26 Nisan 2010

0
0
2
0
8
9
4

26

Asortik Pipi' nin Maceraları

Benzinin sudan ucuz olduğu bir ülkede arabasının benzini bitip otobanda mahsur kalan tek mal benimdir.10 senelik şoförüm, bu zamana kadar hiç depomu doldurmadım.Koyduğum benzin miktarına göre kilometre hesabı yapmak en büyük zevkimdir.Dondurma yalayan bayanları da çok severim.Geçen gece otobanda gidiyorum.Araba teklemeye başladı, çektim emniyet şeridine, yaktım dörtlüleri.Yalandan kaputu açıp kablolarla falan oynadım."Kablolarla oynamama rağmen bu araba hala çalışmadıysa kesin benzin bitti lan" diye düşündüm.Eşi dostu aradım.Buralarda gece 9 dan sonra telefonları kapatmak adettendir.O sıra arkama bir memur yanaştı, tepe lambalarını yaka yaka.Memur götüne yanaşınca elleri direksiyona koyup beklemen lazım."Buyrun memur bey" gibisinden arabadan inersen mermi manyağı yapar adamı mazallah.Ben de dışarda olduğumdan ellerimi hemen kaputa koyup domaldım.Memuru görünce arabaya binsem; "Kaçacak mı acaba bu ibne?" diye kıllanmasından korktum.Ellerim kaputta otobana domalarak beklememe rağmen götveren 10 dakika arabadan inmedi.En sonunda halime acıyarak yanıma geldi."Hayırdır delikanlı?" diye sordu.Memur Bey benzin bitti, arkadaşı aradım, 10 dakikaya bidonla geliyor" dedim."Bu lavuk beni görünce domaldıysa kesin bir eksiği vardır" bahanesiyle evraklarımı sordu.Ehliyeti olsun, ruhsatı olsun herşeyim tam.Pırlanta gibi serdim önüne."Hayırlı nöbetler komiserim" diyerek memuru postaladım.Çılgın çişim gelmişti."Burası medeniyetler ülkesi vogueman" dedim kendi kendime, yol kenarına işenmez.Tekrar bindim arabaya.O sırada küfürlü telesekreter mesajları bıraktığım ekürilerimden biri beni aradı."10 dakikaya ordayım hafız" dedi.(Bu diyaloglar ingilizcedir)Çok çişim gelmesine rağmen işeyecek pozisyonum yoksa sex düşünürüm.Kalkan pipi işeme isteğini ekarte eder.Cep telefonuma yüklediğim pornolardan birini açtım.O sırada arkama başka bir polis yanaştı.Eller direksiyondayken yanıma geldi."İyi akşamlar" demesiyle birlikte sorumu patlattım."Hocam yasalara aykırı değilse bi su dökebilir miyim?" dedim."Memleket nere senin" diye sordu gülümseyerek."Abi aslen konektikıtlıyım ama Şikago' da büyüdüm" dedim."Geç lan dök suyunu çaktırmadan, destur de ama başlamadan" dedi.Yiğidin harman olduğu yerdendi bu memur.İşedikten sonra teşekkürü ihmal etmedim."Bizim dükkan alışveriş merkezinde şerifim, buyur uğra bir çayımızı iç" dedim.Eyvallah dedi ve gitti.Aradan 35 dakika geçmesine rağmen ben hala benzin getirecek yavşağı bekliyordum.Prostatın rahatlamasıyla sanki 1 büyük rakı içmiş gibi oldum.Müslüm Baba' nın "Gitme" kasedini koyup, "Silinmeyen Hatıraları" açtım.O esnada yine bir polis arabası daha arkama yanaştı.Elde fenerle geldi yanıma."Aslanım sizin aranızda hiç mi koordinasyon yok? Kırk yılda benzinimiz bitti. Trafik Ekipler Amirliği olarak bi skmediğiniz kaldı" der gibi ama değil gibi bir bakış attım." Arka fonda çalan eseri duyunca "Sende mi Müslümcü' sün?" diye sordu."Hastasıyım amirim" dedim."Madem Müslümcü' sün, al bu bir bidon benzini de şanın yürüsün" dedi.... Canımsın Benjamin...

15 Yorum

vogueman 06 Nisan 2010

0
0
0
5
6
0
2

16